up to new heights and music just fun

As for today... thankful ako na nabuksan ko ang account ko. Akala ko na hack na ang blog ko. For the entire week nagka trouble ako opening my account at sa twitter ko makikit anag pagkainis sa mga statements ko. Plano ko pa naman na magsulat about three important things that took place last week.

Una noong Wednesday. Kasi natapos na ang Season 2 ng Glee. It was a nice episode. Siguro gustong gusto ng mga Pilipino kasi kumanta si Charice ng isnag original song which I believe is ow available in iTunes or other downloading sites. Si Kevin McHale ang pinakapaborito kong singer sa kuwento ng Glee. Hindi ko napansin na maganda ang ending para sa kanya. Almost everybody had their conflicts resolved. Siya lang ang hindi. Anyway, maganda pa rin ang boses niya kahit ganun.



Second na nakakatuwa is yung season ender din ng American Idol Season 10 kung saan ang nanalo ay si Scotty McCreery. Heto ang article published ko for that Thursday;

In the course of the entire American Idol Season 10, I was able to watch it uninterruptedly. And thanks to heaven! Just an hour ago, Scotty McCreery was crowned as the new American Idol. He was able to beat Lauren Alaina who lost because of voting process. Scotty is a crowed darling and there's no doubt about that. Although we cannot trust America's choice as thesole criterion of judgement. Sometimes their votes, their favorites, their idols... are contrary to mine. I always wanted to have a girl idol/ I guess from 2008, that has been my wish. Some friends are already doubtful if tehre could ever be an AI contestant which would rise to fame the same as Ke$ha or should I say Katy Perry. But there was none. VJ Frank feared earlier this year that if ever there is a woman who can make it to the finals, it would be another Carrie Underwood copycat and yes Frank's prediction happened. If there could ever be another girl rocker. If there could ever be another Ke$ha from the Idol stage. If there could only be another woman to say... "hey, we also have what it takes." Now you know that I am a feminist. Now you already have an idea who's my bet.

Yes. I was wishing that Haley could make it to the coronation. I was wrong. She was eliminated last week. She is different from Underwood. Much different from Fantasia. Different also from Jordin Sparks. And she will make history for being the first Woman Idol of this decade. Remember that 2008, David Cook was hailed idol. Followed by kris Allen in 2009. Last year it was Dewyze, who didn't performed a number on stage although he was there as an audience. And why two tributes for Beyonce?

Last night was a tremendous night in Nokia Theater. Lauren and Scotty fought cut throat. They had three rounds. First, they have to sing their favorite song which they sang earlier this season. Second, their own idols will pick a song for them. Third, of course, their coronation song. And the judges premonitioned that the night went to Lauren Alaina. of course, America can change the fate of those two teenagers. they chose the guy who embodies their aspirations. Who can voice their history in a much country-musical way.

I really enjoyed Bono and The Edge's performance of Risee Above 1. Ok let's admit, I enjoyed looking at Reeve Carney's immaculate face and wish I could steal it. the song is now available on iTunes the same as Lady Gaga's "The Edge of Glory" as of my latest check from their official websites. Let's talk about Gaga getting gaga. She just performed one of the greatest stage performance I could never forget. It must have been done with romantic aesthetics and hands on supervision from Gaga herself to be that great. I mean, there was an element of "Black Swan" in it, she interpreted the song not only vocally [which is singing it] but she also made a holistic interpretation by way of theatricals and choreo. Well, she's Lady Gaga. What can we expect? Actually... because of that, who will remember that TLC was guest on the show? Oh did they performed? I forgot, it was so 90's.

I was singing with the season ten boys when they unveiled Tom Jones, though we already know he would come out. He still is a legend in as much as Tony Bennet, who sang with Reinhart, is. And yes... Jennifer Lopez dance performance with his real life lover/partner Mark Anthony. A latin number which I enjoyed as if it was my television dancing. And yes, Steven Tyler singing Dream On which represents the journey of both McCreery and Alaina. Jaocb Lusk, Casey Abrams, James Durbin and Pia Toscanno are expected to shine this year also. I am convinced that Jimmy Iovine, in his genius mind will take advantage of their potentials and will never let them go. As a matter of fact, they should be the one, I mean anyone form them, fighting for the title.

It all boiled down to the results. They dimmed the lights and there they go. Seacrest read the results from the precious envelope and its said... Scotty won the game which lasted for four months on air. Next year, will there be a girl who will finally be called American Idol and not like Bowersox and Alaina who were only runner ups? Let's just wait.

Ang title ng article is Just Another Male Idol [Analysis].



Lastly, hooked ako sa kanta ng Kiss Jane na Baliw. Kakatawa nga eh. Nababaliw ako sa song na ang title ay "Baliw" at sobrang masaya ako na finally, nahanap na ng Kiss Jane ang sound na para sa kanila. Iba kasi ang tunog nila noong beginners pa lang sila sa industry. Ngayon, kitang kita na ma nag improve at mas bagay sa kanila ang genre kung saan sila naroon ngayon.



Yung umpisa pa lang na banat ok na ok. Fit yung boses ng vocals sa areglo ng kanta. Check out their songs sa mga downloading sites.

Happy Birthday also to E.R. Raymond Galicia and Happy First Wedding Anniversary to Albert Maloles and Paula Denise Poblete-Maloles.

Have a musical May everyone!

so what about now?

Ano nang balita?

Ganun pa rin

Uso pa rin ang sta cruzan.

Hindi pa rin maka get over sa pagkawala ng isang mahalagang gamit, si Lorraine.

Kagabi, nanood kami ng sagala sa Zamora. Kahit anong gawin kong paghahanap, hindi ko makita yung account nung reyna na natipuhan ko. Kainis! Sabi ni James, "Kuya Paul, bakit yung isang reyna walang korona?" Hay... ang tanong ng mga bata. Narinig siya ng reyna sa tanong niya. Ngumiti siya sa bata. Inulit ko ang tanong sa kanya, "Bakit daw wala kang korona" sabay ngitian namin. Pero siyempre mas natuwa siya sa bata.

Jelayson Minencio ang pangalan niya. Hindi ko alam kung taga Nagcarlan nga siya. Malabong magkahanapan. Hay... pero hindi yan ang malaking problema.

Sa kabila ng advancement ng agham sa buhay ng tao, isang matagal nang problema sa sagala ang hindi pa rin nasusulusyunan. Laging namamatay ang ilaw ng mga arko habang naglalakad. Taon-taon nangyayari ito. Laging nagiging problema di lang ng mga organizers kung hindi lalo na ng mga manonood. Minsan pati ang mga nagpaparada dahil natatapilok sila sa kadiliman ng gabi. Bakit kasi magkakakabit ang mga kurdon ng ilaw? Wala bang magagawa para magkaroon ng mga arko na may sariling ilaw na de baterya o kahit na ano. Lagi na lamang bang nasa generator lang? Mukhang dapat na itong pagisipan, dahil nakakahiya naman tayo kung hanggang 2015 yan pa rin ang problema ng Filipino. Paano na ang turismo kung laging may namamatay na ilaw habang sumsagala ang mga reyna? Kailangan laging naka synchronize ang lakad ng lahat. Walang puwedeng mag madali o magmabagal.

Dapat magawan na ng paraan ang ganitong mga bagay.

shattered cup of coffee

Ngayon ang pinakamainit na buwan ng taon, May. Kasbay ng mga santa cruzan at pagtubo ng napakaraming mga bulaklak ang di magkamayaw na pagsisiksikan ng mga tao sa resorts at sa malls para maibsan ang init na nararamdaman sa loob ng karaniwang walang airconditioner na bahay.

Ito ang life... ika nga.

Lubos-luobs na ang paglalakwatya ng mga magaaral. Eh kasi naman, bilang na nila sa kalendaryo kung gaano na kalapit ang pasukan. Sinong hindi manginginig? Sinong hindi magmamadali? Kahit naman ako, lulubusin ko na ang masayang summer vacation na ito kung nagaaral pa ako. Para bang you just want every counted seconds to be just as memorable as it can be.

Sa sobrang pagod nga ni Kyrene, nailagay niyang facebook status ang mga sumusunod...

"today would be my long hours sleep day.. atlast! i deserve it, since i havent sleep for the past few days.. il see u bed soft pillows and a cool breeeze coming from the electricfan! goodnight beautiful people!"

No wonder, sinusulit din niya ang bakasyon.

Ang kapatid ko namang si Rizzel, trip mag DVD marathon kaya naman sa status niya nakalagay na....

"hay ngaun lang matutulog!!sa wakas natapos q dn ang My Girlfriend is a Gumiho!!!oh yeah!!!...i demand SEASON 2! :)"

Karamihan sa mga tao ngayon, lalo na ang mga collegians, kulang sa tulog. Maging sapat man ang tulog nila ay dahil sa binabawi nila ito sa umaga. Sila yung mga hindi mo na makikita kapag alas siete na nagjo-jogging dahil tulog hanggang alas onse. Babangon sila para kumain ng lunch which is also their breakfast. Tutulog ulit sandali at maliligo na kapag 4pm para gumimik nanaman sa gabi.

Kapag may trabaho na ang mga magkakaibigan, ang buwan rin ng Mayo ang nagiging pagkakataon nila para maka pag reunion. Actually, last May 07 habang nasa Ateneo ako ay naganap rin ang batch swimming namin na hindi ko na nadaluhan sa kasamaang palad.

Katatapos lang ng birthday ni Nikka Mae. At kamakailan lang dahil nga bakasyon eh napili naman niyang i-spent ang ilang araw ng kanyang May Fiesta sa Baguio. Wow na wow di ba? Sa kanyang FB account mababasa ang status na...

"Bye, Baguio! See you next year? Hahaha! I will certainly miss you! ANG INET DITO SA MAYNILAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!! GRABEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!"

Hehe,... pasensiya ka mare, umuwi ka kaagad eh. Tiisin mo ngayon ang mala-pugon na init ng Maynila.

Nakakagigil lang na minsan, sa sobrang pagmamadali natin para nga masulit ang panahon ng bakasyon ay marami tayong natatatpakan na di na natin napapansin. Marami tayong maliliit na detalyeng hindi na napagtutuunan ng atensiyon. Higit sa lahat nagiging padalusdalos tayo hanggang sa point na may nababasag na. May nasisirang relasyon at iba pa.

Kanina lang, sa pagmamadali ni Rachid, nabasag niya ang isang tasa na halos 23 years nang ginagamit ng pamilya nila. Medyo nainis ako kasi may sentimental value na yun di ba? Pero isa lang ang tasang iyon sa mga naging biktima ng pagkabulag ng ilang tao na dulot ng mapangakit na kagandahan ng panahon tuwing Mayo. Maaaring mawerte kami na isang tasa lamang ang nasira. Paano kaya yung mga institutions na dahil sa isang mapagsayang miyembro ay may nauudlot nang responsibilidad? Paano kaya yung mga girlfirend na hindi na napagbubuhusan ng panahon ng mga boyfriend na laging nasa galaan? Hindi ba maaari ring mabasag kahit ang relasyon ng mga tao?

Palaging isaalang alang ang kaligtasan at pakikitungo sa tao lalo na sa kaayaayang buwan ng Mayo na karamihan ay pagod at nade-defocused na. Marami ang nagkakaroon ng pagkukulang dahil sa pagnanais na masulit ang bakasyon.

not about losing but about seizing

Lahat tayo minsan nang naulila, nawalan. Minsan nang naglaho ang mga bagay na mahahalaga. Ilan sa mga ito maaaring niluma ng panahon, ninakaw o inagaw ng iba, napagod at kusang bumitiw, nasunog, naanod, nalimutan at di na muli naabutan. Napakasakit maramdaman ng mga ito. Parang may parte ng pagkatao mo na kasabay ring nawala noong maglaho ang mga ito. Hindi mo maintindihan pakiramdam na pumipilipit sa iyo. Ganoon rin ako. Ganoon ang tao. Walang tao na hindi nawalan.

Ngayong araw na ito, isang mahalagang bagay ang nawala sa akin. Isang bagay na kahit piliting palitan ng iba ay hindi matutumbasan ni matatawaran ang degree of importrance. Naiwan ko si Lorraine sa Calamba. Matatandaan na noong July 02 2010 nagsulat ako patungkol sa sobrang sayang nararamdaman ko noong mabili ko si Lorraine sa Lyric sa Cubao, Quezon City. That was a Friday. Walang kaparis na saya ang naramdaman ko na sa wakas mayroon na ako ng isang bagay na matagal ko nang minimithi.

Ngayon, naiwala ko lang. Wala pang isang taon mula nang mabili ko ang napakahalagang bahagi ng kung sino ako. Gusto ko lang makatulog at paggising ko ituring na panaginip lang ang lahat pero kahit saan ako lumingon hindi ko na matatagpuan pa ang nawalang Lorraine. Ang nagiisang Lorraine.

Paano nga ba nawala? Sa sobrang excited ko nang umuwi, hindi ko namalayan na dalawa pala ang bag na dala ko. Yung isa ay yung case kung saan nakalagay si Lorraine. Hindi ko ito mailagay sa loob ng bag ko kaya hiwalay ko itong binibitbit. Noong nasa jeep na ako going to San Pablo, about to return home, naisip ko parang may kulang sa mga dala kio and that’s when I found out na wala na pala yung kulay blue na cross stitch case. Parang gusto kong humiyaw at bumaba ng sasakyan pero sayang kasi hindi ko na makukuha yung bayad ko kung bababa ako pabalik sa terminal at hahanapin ang isang bagay na malabo ko na muling makita.

I guess hindi bad day ang May 07, it is just that there are things na kusang mawawala sa iyo just to let you have a new one which could even be better than the ones you have had before. Ganito ko gustong tingnan ang pagkawala ni Lorraine. Ika nga ng iba, “Don’t cry over spilled milk.” At kung wala na ngang magagawa para mabuo ang isang broken egg, puwede kang gumawa ng isang masarap na omelet. Laging may bagong outcome. That’s economics. That’s life. Mawawala ang maraming bagay. Masakit, but you cannot mourn over it forever. Inisip kop na lang na kung nagawa kong makaget over sa pagkamatay ni Chesk na isang tao, isang mabait at bubbly na kaibigan, ano pa kaya sa isang instrumento na maaaring mapalitan kapag nagkaroon ulit ako ng pera. Hindi pa umaaabot ng isang taon mula ng mabili ko ang bagay na iyon kaya mas magiging mabilis ang pag recover bagaman maraming masasayang alaalang kasama ang bagay na iyon na iniwan ko na rin kanina. Maaari ko pa ring makuha ngayon, o kaya ay bukas pero for what? Sayang ang pagpapagal kung natanggap ko na. Iusang part na maganda iyon na buhay ko na willing akong i-let go kung kailangan.

My First Time to be in Ateneo

Itinuturing ko na lang na magandang kapalit sa isang magandang araw ang pagkawala ni Lorraine. I just think na necessary ito para ma experience ko ang saya na makapunta sa Ateneo de Manila University for the first time. I hope it is my first time. Maaari kasing nakapunta na ako hindi ko lang matandaan. So far, I can’t recall anything. The place happened to be very new to me.

The experience kanina was so great. Ang ganda ng Ateneo although mainit sa Manila at nahrapan ako sa biyahe kasi I came all the way from Laguna pa. Ganun ulit. Maaga akong gumising kasi nga 9am ang meeting. The meeeting took place sa Horacio de la Costa building, 2nd floor, to be exact. It was held by the PCP members of which chair si Dr. Agustin Martin Rodriguez. He was candid and very light and very embracing ang personality niya, even the conference room was light ang ambience. Ang saya! I just enjoyed meeting new people. All from different colleges and university. Of course, I like to thank big Sir Alvin Tan who invited me to attend the conference/planning. I learned a lot ngayong araw, mostly about sociology and why students are so bored with social sciences, how keep social science subjects truly alive para sa mga makabagong istudyante, and several others.

Thanks talaga to Mr. Alvin Tan. Nagkakilala kami noong ginagawa ko pa ang thesis ko noong college. He was teaching in Silang and he happened to be the only person available and accessible to be my thesis adviser. Hindi ako nagkamali, with him I found a friend and a pedagouge. Totoong master and dsiscipel yung nangyari sa amin. Parang jam pack. I learned new things from him habang inaayos namin ang thesis which rarely happens sa mga thesis students na hindi naman kakilala ang mga advisers nila. Siguro I was just lucky to have my thesis at the right place and at the right time. That’s how my life has been ever since, always the right place at the right time.

I don’t need to worry that much about the losts. I have to rechannel my thought about the GAINS. Sa mas malaking picture, makikita mo ang isang fulfilling Saturday of my life na naganap sa loob ng Ateneo at sa lunch namin sa Kenny Rogers. It was fun and learning at the same time.

First Time to be in LRT 2

Matagal ko nang naririnig ang tungkol sa LRT 2. But it so happened na ngayon ang first time ko na makasakay rito. Wwell I am impressed by how it looks and all the facilities with complete security extremely comfortable for passengers to be there. Parang gusto mong mag thank you na naroon ka at doon ka sasakay.

After ng lunch namin, sa LRT 2 kasi kami sumakay since we are in Katipunan going to Cubao while Sir Tan and sir Crisanto is going to Gilmore. Ako sa Cubao sasakay papunt ang Lucena. Maaayos pa ang hitsura ng LRT 2 at medyo luwag naman ang sasakyan. Hindi ako makapagreklamo pero siguro kung sa NAIA ako naroon magrereklamo ako. Iningatan ko talaga si Lorraine sa LRT 2 until noong makasakay ako ng bus going to Calamba. It was all my fault. But accepting it, Iniisip ko na lang na it’s nobody’s fault.

Sa May 24 maaaring masundan ang meeting at gaganapin naman sa UST for the elction of interim officers ng PCP. I am so looking forward to that event that am already thinking of what stories and plans to tell Dr. Rodriguez, and hope that mor efriends could be there.

Happy Mother’s Day to all Mom’s out there !!!!!!!!!